برای اینکه از دغدغه ها رها شویم و احساس سبکی کنیم باید حس دوست داشتن را در خود قوی کنیم

تصور کنیم در محیطی که همه رو دوست داریم چه احساس خوبی به ما دست می دهد چرا که کسی را دشمن نمی دانیم ، به کسی حسادت نمی کنیم ، از کسی بد نمی گیم ، به کسی بد نمی گیم و ....

اصلاً وقتی کسی رو دوست داری دلت می خواد کاری براش کنی ، دلش رو نشکنی و  اسباب آرامش و آسایش رو براش فراهم کنی حتی در حد خیلی کم ، بعضی ها فکر می کنند برای دوست داشتن دیگران باید کارهای سخت و دشوار انجام دهند ، در حالی که حتی با نگاه کردن می توان به خیلی ها کمک کرد ، خیلی ها محتاج نگاهی مهربانند به همین دلیل وقتی آدمها به هم می رسند اول به چشم های هم نگاه می کنند حتی بچه شیر خوار هم موقع شیر خوردن به چشمان مادر نگاه می کنه و طلب مهربانی دارد.

اگه انسانها یک روز تصمیم بگیرند همدیگرو دوست داشته باشند ، دنیا پر از شادی می شه و جالب اینجاست که اولین سود آن بخود آنها می رسد ، باز تصور کنیم که هیچ کس دشمن ما نیست ، هیج خطری ما را تهدید نمی کند ، همه ما را دوست دارند ، همه به ما کمک می کنند  و ... چه حسی به ما دست می دهد ؟

به امید فردایی زیبا